پایداري در برابر اکسیداسیون
- توانايي روغن عايقي براي مقاومت در مقابل اکسيداسيون تحت استرسهاي حرارتي و در حضور اکسيژن و کاتاليزورهاي مس را پايداري اکسيداسيون مي نامند. عواملی مانند: رطوبت،اکسیژن،میدان های مغناطیسی بالا ودما موجب ایجاد واکنشهای تخریبی در روغن می شوند.
- به منظور کاهش فرایند اکسیداسیون روغن می بایست عوامل مذکور حذف ویا کاهش داد ویا اینکه ترکیبات انتی اکسیدانتی در روغن استفاده نمود.
- روش تست: طبق IEC60296–IEC 61125 روغن درحدود 25 گرم در مجاورت حلقه مسی و هوا در دمای 120درجه سانتی گراد وزمان تست بسته به نوع روغن بدونه آنتی اکسیدانت 164 ساعت و یا با آنتی اکسیدانت 500 ساعت اندازگیری می شود و یا کمی آنتی اکسیدانت 332 ساعت در انتها مقدار لجن و اسیدیته وتانژانت دلتای روغن اندازگیری می شود.
- فرآيند اکسيداسيون:
- اين فرآيند نتيجه واکنش شيميايي هيدروکربن هاي موجود با اکسيژن مي باشد. (اکسيژن ممکن است در اثر تماس روغن با هواي محيط و يا هنگام توليد، بصورت محلول در روغن باقي مانده باشد.همچنين مي تواند تحت تنش حرارتي اعمالي به عايق سلولزي نيز ايجاد گردد ) .
- در فرآيند مذكور يک يا چند زنجيره مولکولي پاره و اکسيژن محلول در روغن جانشين آن مي شود.
- در اين فرآيند ،ابتدا اسيدهاي محلول و عناصر قطبي (مانند: پراکسیدها ، کتونها آلدئیدها ، اسیدهارادیکال های آزاد و غیره ) ايجاد و در انتهاي عمل اکسيداسيون ، لجن توليد مي شود.
- لجن سياه رنگ و چسبنده که از روغن جدا شده و به ته ترانسفورماتور و يا ديواره آن و يا به سيم پيچ ها مي چسبد.
- تشکيل مواد رسوبي ، به علت کاهش هدايت حرارتي و پائين آوردن استقامت عايقي روغن ، بسيار زيان بخش است بطوري که لايه نازک رسوب ، گراديان دماي مس نسبت به روغن را افزايش داده و درجه حرارت سيم پيچ از حالت بدون رسوب بيشتر مي گردد.
